De woonkamer van Els ademt rust. De zachte middagzon valt door de half open gordijnen en zet de tafel in een warme gloed. Aan de ene kant van de tafel zit Els, haar tengere handen gevouwen om een kopje thee. Tegenover haar zit haar zus Anja. De stilte tussen hen voelt zwaar, maar niet ongemakkelijk. Op tafel liggen foto's, handgeschreven briefjes en het invulboek dat ik, hun levenseinde-doula, eerder aan Els hebt gegeven.

“Ik wil niet alleen sterven,” breekt Els de stilte. Haar stem is nauwelijks hoorbaar, maar doordringend. Anja kijkt op, haar ogen schieten vol tranen. Ze neemt even de tijd om Els’ woorden binnen te laten komen. “Dat laat ik nooit gebeuren,” zegt ze uiteindelijk, haar stem vastberaden, al trilt die een beetje. Ze reikt over de tafel en legt haar hand op die van Els.

Als levenseinde-doula ben ik vandaag aanwezig om hen te begeleiden in dit kwetsbare proces. Met zorg en aandacht help ik Els en Anja om de dingen te bespreken die anders onbesproken zouden blijven. Samen kijken wij naar de pagina’s in het invulboek, waarin Els haar levensverhaal vastlegt. Haar wensen, herinneringen en dromen, maar ook haar angsten en zorgen.

Ik stel voor om verder te kijken dan alleen de praktische zaken. “Hebben jullie wel eens nagedacht over een ritueel? Iets dat jullie samen kunnen doen om afscheid te nemen, maar ook om elkaar kracht te geven?” Els knikt langzaam. Samen besluiten ze een moment te creëren waarin Els haar dankbaarheid naar Anja kan uitspreken. Een intiem ritueel met kaarsen, muziek en de herinneringen die hen binden.

Wanneer ik die middag wegga, laat ik twee zussen achter die niet alleen verdriet delen, maar ook verbinding en liefde. In mijn begeleiding hebben ze niet alleen rust gevonden, maar ook de moed om samen een bewuste invulling te geven aan de tijd die hen nog rest. Want afscheid nemen hoeft niet alleen pijn te doen; het kan ook een moment van diepe betekenis zijn.

Mijn missie als jouw Levenseinde-doula: "Je laten leven in het moment, met elke stap die je zet.” 

Liefs Marina 🫶

De woonkamer is stil, op het zachte tikken van de klok na. Sanne zit op de bank, haar handen om een kop thee geklemd. Tegenover haar zit Peter, zijn blik naar beneden gericht. Boven in bed slaapt hun dochtertje van vijf, zich onbewust van het gesprek dat haar ouders net hebben gevoerd. Het nieuws is onwerkelijk: Peter heeft een zeldzame vorm van hersenkanker. Geen genezing meer mogelijk. De oncoloog gaf hem hooguit een paar maanden.

“Hoe leg je dit uit aan een kind van vijf?” vraagt Sanne, haar stem breekbaar. Tranen branden achter haar ogen terwijl ze haar kopje neerzet. Peter schuift dichterbij en pakt haar hand. Hij heeft geen antwoord. Alleen vragen.

Als levenseinde-doula ben ik sinds de diagnose bij hen betrokken. Ik weet hoe overweldigend de situatie is en heb hen geholpen om structuur te vinden in de chaos. Vandaag zitten wij samen om te bespreken hoe ze deze laatste maanden betekenisvol kunnen invullen. Sanne en Peter willen dat hun dochter straks herinneringen heeft aan een vader die van haar hield, zelfs als hij er niet meer is.

Ik stel voor om een herinneringsdoos te maken. “Denk aan brieven, video’s of tekeningen. Dingen die je dochter later kan vasthouden en die haar aan je blijven herinneren.” Peter’s ogen lichten een beetje op, alsof er voor het eerst een sprankje hoop doorklinkt. Hij knikt langzaam. “Dat kan ik doen.”

In de dagen die volgen help ik Peter om brieven te schrijven voor de belangrijke momenten die hij niet meer mee zal maken. Ik ben er ook voor Sanne, die worstelt met haar emoties terwijl ze probeert sterk te blijven voor hun dochter. Samen bespreken wij hoe ze hun dochter kan begeleiden bij het afscheid, met woorden die een kind begrijpt en die troost bieden.

Als Peter zijn eerste brief afmaakt, kijkt hij mij aan. “Dit voelt als iets wat ik echt kan geven. Iets wat blijft.” Zijn woorden raken mij, omdat ik weet dat dit proces niet alleen voor hun dochter helend is, maar ook voor hem. Het is hun nalatenschap, met liefde en zorg vormgegeven.

Mijn missie als jouw Levenseinde-doula: "Je laten leven in het moment, met elke stap die je zet.” 

Liefs Marina 🫶

De tuin is gevuld met de geur van bloemen en vers gemaaid gras. Henk zit in zijn rolstoel, zijn blik rust op de bloemen die zijn dochter voor hem heeft geplant. Sinds de diagnose uitgezaaide prostaatkanker is zijn wereld kleiner geworden. Zijn lichaam laat hem steeds meer in de steek, maar zijn geest blijft helder. En hij weet wat hij wil.

“Ik wil nog één keer naar zee,” zegt Henk, zijn stem zacht maar vastberaden. “Ik wil de wind voelen, het geluid van de golven horen. Dat was altijd onze plek. Van mij en mijn vrouw.” Zijn ogen vullen zich met tranen bij de gedachte aan haar, al is ze al jaren geleden overleden.

Als levenseinde-doula weet ik hoe belangrijk het is om deze wens te vervullen. Dit is niet zomaar een uitje; het is een manier voor Henk om vrede te vinden met zijn naderende einde. Samen met zijn dochter en een paar goede vrienden begin ik met de organisatie. Ik regel aangepast vervoer en zorg ervoor dat alles tot in detail wordt voorbereid, zodat Henk zich geen zorgen hoeft te maken.

Op de dag zelf begeleid ik hem en zijn dochter naar de kust. Het weer is perfect: de zon schijnt, en er staat een zachte bries. Henk kijkt uit over de zee, zijn ogen glinsteren. “Dit is precies hoe ik het wilde,” zegt hij tegen mij, met een glimlach die diep uit zijn hart komt. Ik zie hoe de wind en het geluid van de golven hem even volledig in het moment brengen.

Later, terug in zijn vertrouwde woonkamer, praat ik met Henk en zijn dochter over hoe deze herinnering centraal kan staan in zijn afscheid. Samen denken wij na over hoe zijn liefde voor de zee een plek kan krijgen in de ceremonie. Misschien een schelp voor iedere gast, een lied dat de golven weerspiegelt, of een as-verstrooiing aan de kust.

Henk kijkt mij dankbaar aan. “Dankzij jou heb ik dit kunnen doen,” zegt hij. “Dit beeld neem ik mee, tot het einde.” Zijn woorden blijven mij bij, want ik weet dat ik heb bijgedragen aan iets dat zowel voor hem als zijn dochter van onschatbare waarde is.

Mijn missie als jouw Levenseinde-doula: "Je laten leven in het moment, met elke stap die je zet.” 

Liefs Marina 🫶